Ένα σύγχρονο "πραξικόπημα"

«Όσοι αποτυγχάνουν να μάθουν Ιστορία είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν, ενώ όσοι αποτυγχάνουν να την μάθουν σωστά είναι απλά καταδικασμένοι»

Η σημερινή ανάρτηση θα είναι εντελώς διαφορετική αλλά επίκαιρη .Θα αφορά τον χώρο της κινητής τηλεφωνίας και πιο συγκεκριμένα των smartphones. Πριν κάποιοι σταματήσουν να διαβάζουν εδώ να τονίσω πως αυτές οι ιστορίες κρύβουν πολλές ίντριγκες και σασπένς ισάξιες με αυτές μεγάλων χολιγουντιανών ταινιών. Το μόνο που λείπει είναι το σεξ.

Πριν μπω στο κυρίως θέμα να πω κάποια λόγια για μένα. Ασχολούμαι με την κινητή τηλεφωνία τα τελευταία 10-15 χρόνια αλλά όχι απλά από την πλευρά ενός gadgetάκια που περιμένει το τελευταίο προϊόν της εκάστοτε εταιρίας. Αντιθέτως η ανάλυση έφτανε από τις πολιτικές των εταιριών, τις μεταξύ τους συνεργασίες μέχρι και την δομή και αρχιτεκτονική των προϊόντων (hardware και software) που έβγαιναν στην αγορά από αυτές. Η ανάλυσή μου επικεντρωνόταν κυρίως στο λειτουργικό σύστημα Symbian (πρώην Epoc) και λιγότερο στα Windows (CE, Smartphone, Mobile, Phone) αλλά και τα μετέπειτα λειτουργικά της Apple και Google (iOS και Android αντίστοιχα) τα οποία εμφανίστηκαν τα τελευταία 3 χρόνια και προσπαθώ να καλύψω ένα μέρος την ενημέρωσης από την προσωπική μου ιστοσελίδα Phorepoc (πρώην All About SX1).

Ο λόγος που επέμεινα ως πληροφορικάριος στην κινητή τηλεφωνία και ιδιαίτερα στα Smartphones είναι γιατί τo μέλλον της πληροφορικής είναι φορητό. Οι πωλήσεις κινητών τηλεφώνων είναι πολλαπλάσιες από αυτές των υπολογιστών και το 2010 για πρώτη φορά οι πωλήσεις των smartphones ξεπέρασαν αυτές των υπολογιστών. Παράλληλα η αγορά των υπολογιστών συρρικνώνεται σταδιακά.

Για όσους δεν ακολουθούν την τεχνολογία τόσο ευλαβικά όσο αυτοί που βρίσκονται στον χώρο, το ενδιαφέρον μεγαλώνει αν αναλογιστούμε κάποιες παραλληλίες της ιστορίας. Μέσα από αυτές μπορούμε να βγάλουμε τα πιο χρήσιμα συμπεράσματα για την σύγχρονη (οικονομική) ιστορία. Στην σύγχρονη ιστορία δεν κυριαρχούν πόλεμοι με όπλα όπως τους ξέρουμε αλλά οικονομικά συμφέροντα και ανταγωνισμός. Αντί για χώρες με πολιτισμό και θρησκείες έχουμε εταιρίες και brands. Αντί για εκκλησίες να προσηλυτίζουν έχουμε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αλλά οι στρατηγικές ήταν πάντα ίδιες κρυμμένες καλά πίσω από διαφορετικά συμφέροντα τα οποία έχουν ένα κοινό, την κυριαρχία και τον έλεγχο!

Κομμένα φτερά...

Γεννιόμαστε σε έναν κόσμο άγνωστο. Δεχόμαστε τις επιρροές των γονιών μας. Η υπερ-προστατευτικότητα τους μας κάνει πλήρως ευάλωτους σε έναν βάναυσο κόσμο, και σε μια ακόμα πιο άδικη χώρα. Σε έναν κόσμο που στα αθώα μας μάτια, φαίνεται αθώος αλλά γεμάτος κινδύνους.
Μεγαλώνουμε, αποκτάμε αξίες, χτίζουμε τα πιστεύω μας, παλεύουμε για να κάνουμε τους γονείς μας περήφανους με τις επιδόσεις μας στο σχολείο, ίσως και το αντίθετο. Φτιάχνουμε την προσωπικότητά μας. Μια προσωπικότητα κατ’ εικόνα και ομοίωση των εμπειριών μας!

Και κάποια στιγμή ίσως κάνουμε το επόμενο βήμα. Ανάλογα με το περιβάλλον μας και τους γονείς μας μπορεί να φύγουμε και να ψάξουμε μια δουλίτσα να τα βγάλουμε πέρα, μπορεί να μη χρειαστεί καν αυτό όσο έχουμε την βοήθεια των δικών μας και να σπουδάσουμε, να κάνουμε όνειρα για το μέλλον μας, να ανοίξουμε τα φτερά μας για να πετάξουμε.

Η αέναη αναζήτηση της σταθερότητας

Πάντα με εντυπωσίαζε ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η φύση. Αυτή η ισορροπία που υπάρχει γύρω μας και ο τρόπος που λειτουργεί γενικά το Σύμπαν. Ότι κι αν γίνεται πάντα υπάρχει μια ισορροπία. Μπορεί να αλλάζουν ένα σωρό πράγματα στον κόσμο μας αλλά πάντα θα υπάρχουν άλλα τόσα που δε βλέπουμε. Κι εμείς ψάχνουμε ασταμάτητα την δικιά μας προσωπική ισορροπία σε ανισόρροπα πράγματα και καταστάσεις, που είναι φτιαγμένα με αυτό τον τρόπο για να ισοσταθμίζουν καταστάσεις κάπου αλλού. Οι Μαθηματικοί παράμετροι της ζωής είναι άγνωστοι αλλά το άθροισμα των δυνάμεων είναι πάντα 0.

Facebook: Η κατάντια του social networking

Είμαι αρκετά ανοιχτός σε καινούριες ιδέες και ερεθίσματα, εμπειρίες και οτιδήποτε ενδιαφέρον βρίσκω να δοκιμάσω (εκτός φυσικά από ακραία πράγματα, μη παρεξηγηθούμε κιόλας). Κάπως έτσι πριν αρκετά χρόνια έκανα τα πρώτα βήματα σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Στην αρχή για την πλάκα μου και στην συνέχεια για νέες γνωριμίες. Να μοιραστώ τις απόψεις μου και να δεχτώ ότι έχουν να μου προσφέρουν αυτοί οι άγνωστοι άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Σε όλες μα όλες όμως αυτές τις γνωριμίες υπήρχε κάτι κοινό. Ποτέ δεν τις εγκλώβιζα στο ίδιο το μέσο από το οποίο προήλθαν, tο internet.

Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ'αυτό μένειν

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν πάντα ένα παιδί βυθισμένο στην μοναξιά μου. Βυθισμένος στις σκέψεις μου, ίσως κατά κάποιον τρόπο και στην κοσμάρα μου. Μόνο που η κοσμάρα μου δεν είχε πρίγκηπες και δεν ήταν ονειρικά πλασμένος. Ήταν ένας κόσμος γεμάτος προβλήματα που ήθελαν λύση κι αυτά τα προβλήματα ήταν ο μόνος συνδετικός κρίκος με τον πραγματικό κόσμο.  Ηταν ένας κόσμος αθώος μιας και πίστευα ότι με την αθώα ρομαντική προσσέγγιση μου θα άλλαζα τον κόσμο κατ’εικόνα μου. Αλλά μάλλον στο τέλος ο κόσμος κατάφερε να αλλάξει εμένα!

Η απέραντη ηλιθιότητα των μαζών.

Προσπαθώ να μη γίνω κακός στην συγκεκριμένη ανάρτησή μου αλλά πραγματικά το νιώθω θα βγάλω μεγάλη κακία και θα αρχίσω να κράζω ότι βρω. Αφορμή γι’ αυτή την ανάρτηση ήταν τα επίκαιρα trends, οι ανασκοπήσεις του 2010 και τα αποτελέσματα για την μόδα που επικράτησε όλη την χρονιά σε Google, Twitter και YouTube. Προσπάθησα να αναλύσω ξεχωριστά τα αποτελέσματα για την Ελλάδα και γενικά τα Διεθνή τουλάχιστον στο Google και συνεχίζω να μη καταλαβαίνω την σπουδαιότητα αυτών.

Θα επικεντρωθώ κυρίως στα ελληνικά αποτελέσματα του Google όπου φαίνεται ξεκάθαρα το πόσο αναλφάβητοι διαδικτυακά είναι οι έλληνες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και τα διεθνή αποτελέσματα πάνε πίσω.

Η ψυχρότητα της ανθρώπινης φύσης.

Κάθομαι και σκέφτομαι τον τελευταίο καιρό το πόσο έχω αλλάξει σαν άνθρωπος. Πως έχει φύγει όλη αυτή η ρομαντική άποψη που είχα για τα πράγματα στην ζωή μου. Πως ο χαρακτήρας μου δεν έχει καμία πια σχέση με το αγαθό παιδάκι που είχα πάντα μέσα μου και πίστευε στους ανθρώπους. Αλήθεια ποιος πιστεύει πια στους ανθρώπους; Όχι μεμονωμένα σε κάποια προσωπικότητα αλλά γενικά σε αυτά που ορίζουμε ως χαρακτηριστικά του ανθρώπου, όλα αυτά που υποτίθεται ορίζουν την ανθρωπιά.