Ένα δοκίμιο για την παιδεία...

Ήταν περίπου πριν ένα μήνα όταν έπεσε στα χέρια μου μια προκήρυξη διαγωνισμού υποτροφιών απο τα Mediterranean College και πήρα την απόφαση να γράψω ένα δοκίμιο τότε και να δοκιμάσω την τύχη μου, ίσως και τις ικανότητές μου. Το project απλό. Γράφεις ένα δοκίμιο σε ένα απο τα 6 θέματα που το καθένα αντιστοιχεί και σε διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών και στην συνέχεια αφου το στείλει περιμένεις την κρίση του κολεγίου στο πόσο καλό ήταν. Έπαθλο μια υποτροφία 1000 ευρώ στους καλύτερους.

Δυστυχώς κανένα απο τα θέματα δεν αντιστοιχούσε ούτε στο ελάχιστο στον τομέα πληροφορικής η γενικά τεχνολογίας και επικοινωνιών έτσι διάλεξα το θέμα που θεώρησα το πιο κοντινό στα γούστα μου.

Ο τρόπος γραφής του δεν ήταν παραδοσιακός αλλά αρκετά ιδιότροπος. Δεν ήθελα να γράψω άλλη μια έκθεση σαν αυτές που έγραφα όταν ήμουν μαθητής αλλά να τραβήξω το ενδιαφέρον του αναγνώστη μου και να τον κάνω να αποροφηθεί απο το κείμενο. Δυστυχώς δεν δόθηκε ο κατάλληλος χρόνος για την συγγραφή του και το αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο κοντά σε αυτό που πραγματικά θα ήθελα να δείχνει το κείμενο. Επίσης αν το κείμενο γραφόταν για το ιστολόγιό μου ίσως να ήταν ακόμα πιο καυστικό αλλά αποφάσισα να το ανεβάσω αυτούσιο και στην συνέχεια να σχολιάσω το τι έγινε!

Τα φαινόμενα απατούν.

Πριν από λίγες μέρες είχα γράψει για την εθνική εορτή της 28^η Οκτωβρίου 1940 και των ιστορικών  γεγονότων εκείνης της εποχής, αφήνοντας πολλά ερωτηματικά για τον λόγο αλλά και τον τρόπο που εορτάζεται μέχρι σήμερα. Ανάμεσα σε αυτά τα ερωτηματικά ήταν και η αναγκαιότητα των παρελάσεων από την στιγμή που έχουν ένα πλήρως μιλιταριστικό χαρακτήρα ο οποίος βιάζει πραγματικά την μοναδικότητα των μαθητών μετατρέποντάς τους σε ομοιόμορφα στρατιωτάκια.

Το παράδοξο όμως είναι ότι αυτή η κατάσταση είναι επιθυμητή από την ίδια την Ελληνική κοινωνία. Αν ρωτήσει κανείς έναν γονέα για το αν θα ήθελε να καταργηθούν οι παρελάσεις η απάντηση θα ήταν κάθετη και αρνητική. Το σκεπτικό είναι απλό. Μια τέτοια κίνηση θα στεναχωρούσε τα ίδια τα παιδιά που τόσο πολύ θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτή την εκδήλωση και να τα καμαρώσουν οι οικογένειές τους! Να νιώσουν ίσως και περήφανα για την χώρα τους και ότι με αυτό τον τρόπο τιμάνε τους προγόνους τους! Δικαιολογίες που βραχυπρόθεσμα μπορεί να έχουν κάποια βάση αλλά μακροπρόθεσμα δημιουργούν προβλήματα.

Αυτός ο τρόπος σκέψης και η ιδεολογία που τρέφεται με αυτό τον τρόπο είναι παντελώς λάθος. Σαν Έλληνες προτιμάμε την εύκολη και γρήγορη λύση. Μια λύση προσωρινή στα προβλήματά μας χωρίς να υπάρχει η παραμικρή οξυδέρκεια ως προς το τι προβλήματα μπορεί να δημιουργηθούν μελλοντικά. Κι αυτός ο τρόπος σκέψης δυστυχώς μεταφέρεται από γενιά σε γενιά!

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκέψης κάτι που φαινομενικά είναι αθώο και όμορφο σαν πράξη θα το κάνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη, δε θα θελήσουμε να μπούμε στην διαδικασία να σκεφτούμε το γιατί και το πώς αλλά θα μείνουμε στο ευχάριστο αποτέλεσμα που θα έχει η πράξη μας εκείνη την στιγμή και όχι στα προβλήματα που ίσως δημιουργήσει αργότερα! Κι αν τα προβλήματα είναι πολύ καλά κρυμμένα τότε θα βρίσκουμε ακόμα περισσότερες δικαιολογίες για τις πράξεις μας.

Σε έναν περίεργο παραλληλισμό, η ομαδοποίηση λόγο μιας ευχάριστης φαινομενικά πράξης, παρόμοιας με αυτή της παρέλασης σε μια εθνική εορτή, εμφανίστηκε στην πιο διάσημη social networking ιστοσελίδα, το facebook!  Ξαφνικά όλοι έγιναν cartoon χωρίς λόγο και αιτία. Μέχρι που βρέθηκα απέναντι σε αυτό που έδινε εξήγηση σε όλα, ή περίπου όλα. Πιο συγκεκριμένα όλα ξεκίνησαν από ένα ομαδικό μήνυμα το οποίο έλεγε: