Πολιτικά Απών!

Μετά από αρκετούς μήνες απουσίας μου στο προσωπικό μου ιστολόγιο, αποφάσισα να κάνω μια μικρή επανεμφάνιση με το θέμα των ημερών το οποίο δεν είναι άλλο φυσικά από τις εκλογές. Η αλήθεια είναι πως προσπαθώ πάντα να αποφύγω την οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση γιατί πάντα καταλήγω σε συμπεράσματα που δε θα αρέσουν στους συνομιλητές μου. Κι αυτό είναι κάτι που γίνεται αρκετά τακτικά τα τελευταία χρόνια. Απλά το βουλώνω, ακούω ένα σωρό ανεγκέφαλες προτάσεις από τα διάφορα κομματικο-ευνουχισμένα άτομα τα οποία με περίσσεια αυθάδεια εθελοτυφλώντας στην σκληρή πραγματικότητα θα μιλούν για ιδεολογίες και λάθος τακτικές των αντιπάλων.

Η αλήθεια όμως είναι πως αυτή η κατάσταση με αηδίαζε. Ακόμα και σε αυτό το blog αρκετά χρόνια πριν (2007) όταν το στυλ γραφής μου ήταν πιο free και λιγότερο σοβαρό, είχα γράψει για το θέμα των εκλογών στην Ελλάδα με παράπονο για το τι επικρατεί. Τι έχει αλλάξει από τότε; Πολλά θα πουν οι περισσότεροι. Δεν έχουμε πια τις μαζώξεις και τα πανηγύρια που είχαμε παλιότερα. Το σκηνικό είναι διαφορετικό. Ο κόσμος απογοητευμένος από αυτό που επικρατεί. Μέχρι και το σκηνικό των εθνικών παρελάσεων έχει αλλάξει, ένα θέματο οποίο είχα επίσης αναλύσει πριν 2 χρόνια κι αυτό γιατί ο κόσμος άρχισε να ξυπνάει ίσως, κι από κει που ήταν ο φοβούμενος άρχισε να δημιουργεί φόβο σε αυτούς που τον κυβερνούν. Αποτέλεσμα είναι να καταλήγουμε σε ένα παιχνίδι εκφοβισμού από τις δύο μεριές, ποιος θα φοβερίσει ποιον περισσότερο με αποτέλεσμα το πολιτικό σκηνικό να είναι ιδιαίτερα ρευστό.

Στην ουσία όμως τίποτα δεν έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια κάτι που είναι ξεκάθαρο κι από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση πριν περίπου ένα μήνα. Ναι σίγουρα τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων έχουν πέσει κατακόρυφα αλλά γιατί άραγε συνεχίζουν να έχουν διψήφια νούμερα; Με τις πολιτικές που ακολούθησαν έπρεπε ο κόσμος να καταλάβει βλέποντας τα σημερινά αποτελέσματα το πόσο ανίκανοι και καταστροφικοί ήταν αυτοί που μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια και για το καλό της χώρας να τους… μαυρίσει. Παρόλα αυτά 1/3 έλληνες ξαναψήφισε τους ίδιους. Οπότε τι πραγματικά έχει αλλάξει; Κι αν τα 2/3 έκαναν ότι έκαναν για να τιμωρήσουν αυτά τα κόμματα, τι θα κάνουν σε μια βδομάδα άραγε; Οι φόβοι μου μεγαλώνουν όταν βλέπω και αναλύω τις αντιδράσεις ορισμένων ατόμων ακόμα και τώρα που πέφτουν θύματα της τηλεόρασης αλλά ίσως και των διαφημιστικών σποτ όπως το παρακάτω.

Δε πρόκειται να σχολιάσω βέβαια τις διαφημιστικές καμπάνιες σαν την παραπάνω της ΝΔ που με γεμίζουν αηδία με την προπαγάνδα που περιέχουν και μάλλον στοχεύουν σε λοβοτομημένα ή άκρως φοβισμένα άτομα χωρίς το παραμικρό ίχνος νοημοσύνης (θα τους έλεγα και Νεάντερνταλ αλλά και αυτοί είναι πιο έξυπνοι) αλλά αντίθετα θα αναλύσω ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα ψηφοφόρων:

Περίπτωση 1^η: 60χρονος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ μιλάει για τον ΣΥΡΙΖΑ…
«Και πως την έχει δει τώρα ο Τσίπρας δηλαδή; Επειδή κατάφερε μια φορά να μαζέψει τόσο μεγάλα ποσοστά νομίζει ότι θα γίνει και κυβέρνηση; Το κεφαλάκι του κοιτάει κι αυτός ο κωλοτούμπας και να γίνει πρωθυπουργός. Όταν έπρεπε να κάνει συνεργασία για το καλό της χώρας αρνήθηκε. Εγώ θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ. Αυτό κάναμε πάππου προς πάππου στην οικογένεια. Αυτούς εμπιστεύομαι.»

Περίπτωση 2^η: 50χρονος ψηφοφόρος της ΝΔ μιλάει για τους Ανεξάρτητους Έλληνες…
«Αυτός ο Καμμένος είναι μεγάλος κωλοτούμπας. Τόσα χρόνια στην ΝΔ δεν έλεγε τίποτα τώρα έφτιαξε κόμμα δικό του και την είδε ο μάγκας κάπως. Έπιασε και 10% και νομίζει ότι θα γίνει και πρωθυπουργός. Για να μη μιλήσω για το γραμματάκι που έστειλε σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς για συνεργασία και μετά τα πήρε πίσω βγάζοντάς τους ψεύτες  όλους. ΝΔ και πάλι ΝΔ ρε. Ο Σαμαράς θα μας σώσει.»

Περίπτωση 3^η: 25χρονη καναπεδάρχισα η οποία υποστηρίζει ότι ουδέποτε πήγε να ψηφίσει…
«Εγώ σε αυτές τις εκλογές θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή. Τόσα χρόνια όλοι αυτοί μας φλόμοσαν στα ψέματα και τελικά κάναν την Ελλάδα μπουρδέλο. Τουλάχιστον η Χρυσή Αυγή είναι ειλικρινής. Δείχνει από την αρχή πως θα κάνει την χώρα μπουρδέλο. Την ψηφίζω για να μπει στην βουλή και να την κάψει μαζί με όλους αυτούς τους προδότες.»

Περίπτωση 4^η: 55χρονος πρώην ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ πριν τις πρώτες εκλογές.
«Να πάτε παιδιά μου να ψηφίσετε. Προσπαθώ να καταφέρω τον γιό μου να ψηφίσει κι αυτός αλλά δε θέλει. Πρέπει να δώσουμε το μήνυμα να καταλάβουν. Εντάξει κάναμε κι εμείς τα λάθη μας κι έχουμε ευθύνες που τους ψηφίζαμε τόσα χρόνια αλλά το μέλλον βρίσκεται στα χέρια σας. Οτιδήποτε άλλο πέρα από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Καμμένο, ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ είναι καλό.»

Αφού με βαριά καρδιά έχει ρίξει την ψήφο του σε μικρό Αριστερό κόμμα απαρτιζόμενο από πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ ερχόμαστε στο σήμερα που λέει τα εξής βλέποντας τις ειδήσεις.

«Άντε ρε κωλοτούμπα Τσίπρα τι νομίζεις ότι θα κάνεις και κυβέρνηση; Όλοι ίδιοι είστε. Δεν καταλαβαίνετε ότι ο λαός έδωσε μήνυμα για να συνεργαστείτε; ΠΑΣΟΚ και πάλι ΠΑΣΟΚ μπας και έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και σωθούμε.»

Μπορεί ορισμένα (αν όχι όλα) από τα παραπάνω παραδείγματα να φαίνονται τραβηγμένα αλλά δυστυχώς ένα σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων σκέφτεται έτσι. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε τον… λοβοτομημένο ψηφοφόρο ο οποίος θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο λάθος συνέχεια. Μπορεί να μην έχει να φάει αλλά θα συνεχίσει να κάνει τα ίδια λάθη. Όπως ακριβώς και οπαδοί ομάδων δεν βάζουν μυαλό με τα καμώματά τους έτσι κι αυτός δε πρόκειται ποτέ να βάλει μυαλό. Η πλύση εγκεφάλου είχε ξεκινήσει… από την οικογένεια. Η διαδικασία της ψήφου για τον ίδιο έχει μετατραπεί σε ιεροτελεστία, έθιμο και γενικά μια επιλογή που δε χωράει αμφισβήτηση.  Η γη είναι επίπεδη; Ναι είναι… γιατί έτσι έμαθε.

Η δεύτερη περίπτωση δεν απέχει και πολύ από την πρώτη. Απλά ο ψηφοφόρος μάλλον έχει επιλεκτική αμνησία και φυσικά βλέπει τα δεδομένα όπως τον βολεύουν. Επίσης λείπει πλήρως η σωστή πληροφόρηση με στόχο την έρευνα των όσον έχουν γίνει πραγματικά (περίπτωση καμένου). Δε θα αναλύσω περαιτέρω την περίπτωση των Ανεξάρτητων Ελλήνων και τι έγινε με το κείμενο που διέρρευσε αλλά θα προσθέσω μόνο το ότι η περίπτωση μύριζε μπαρούτι με τον κύριο Σαμαρά και το κόμμα του να βρίσκεται μπλεγμένο άσχημα σε ένα παιχνίδι προπαγάνδας και σαμποτάζ εναντίον του κόμματος του κύριου Καμένου με σκοπό να προσελκύσει πίσω τους ψηφοφόρους που είχε χάσει. Και σε αυτό το παιχνίδι έχουν παίξει σημαντικό ρόλο και τα ίδια τα ΜΜΕ… οπότε και πάμε στην Τρίτη περίπτωση.

Η 3^η  περίπτωση είναι παραδοσιακή περίπτωση νέων που έχουν μπουχτίσει με την σημερινή κατάσταση και ρίχνουν το βλέμμα τους σε ακραίες λύσεις. Όταν ο λαός έχει συνηθίσει πια να φοβάται, έχει μεγαλώσει με τον φόβο και αυτός του έχει γίνει συνήθεια τότε στην ουσία δε φοβάται τα χειρότερα παρά μόνο τα βλέπει ως λυτρωτή του. Η εκδίκηση ακόμα και με αίμα ακούγεται καλύτερα στα αφτιά αντί του φόβου. Ένας φόβος, τον οποίον τα ΜΜΕ ενημέρωσης μας έχουν ποτίσει τόσα χρόνια. Αυτό που έχω ακούσει πολλές φορές από Έλληνες οι οποίοι εγκατέλειψαν την χώρα για ένα καλύτερο μέλλον… με ιδιαίτερη επιτυχία ήταν ότι στην Ελλάδα μας έχουν μάθει να φοβόμαστε, στο εξωτερικό οι Έλληνες μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε. Και από αυτό καταλήγω στο πρόσφατο συμβάν με τον κ. Κασιδιάρη.

Το παραπάνω συμβάν έκανε τον γύρω του κόσμου. Αλλά από την πρώτη στιγμή και παρακολουθώντας δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο το τι έγινε νιώθω πως το όλο συμβάν ήταν στημένο. Όταν λίγες μέρες μετά τις εκλογές σε εκπομπή του Παύλου Τσίμα σχετικά με τα αποτελέσματα των εκλογών γινόταν λόγος από τις εταιρίες (μαγειρεμένων) δημοσκοπήσεων για τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής μιλούσαν και για κάτι που θα έβλεπε ο λαός για πρώτη φορά. Έλεγαν ήταν κάτι που δε μπορούσαν να πιστέψουν αλλά ταυτόχρονα πως τα ποσοστά τους θα πέσουν γιατί ο κόσμος θα δει ποιοι πραγματικά είναι. Οι άνθρωποι που απαρτίζουν την Χρυσή Αυγή θα εκτεθούν στα ΜΜΕ. Και όντως από τότε τα ΜΜΕ έχουν μια ιδιαίτερα επιθετική συμπεριφορά απέναντι στο κόμμα της Χρυσής Αυγής, κι όχι μόνο. Τα τηλεοπτικά παράθυρα απαρτίζονταν πάντα από μέλη κομμάτων της ΝΔ Σύριζα και ΠΑΣΟΚ με ελάχιστες περιπτώσεις άλλων κομμάτων παρά τις ελάχιστες διαφορές που είχαν στα ποσοστά τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων όπου ελάχιστες φορές καλέστηκε εκπρόσωπός τους σε κανάλι κι όποτε γινόταν αυτό είχαμε αποτελέσματα όπως το παρακάτω.

Το παραπάνω βίντεο δείχνει με ιδιαίτερα βάναυσο τρόπο την δικτατορία των ΜΜΕ. Δεν υπάρχει ελευθερία λόγου σε ιδέες αντίθετες με τα συμφέροντα των καναλαρχών και συνάμα των τραπεζιτών στους οποίους τα κανάλια χρωστάνε τα μαλλιά της κεφαλής τους. Και έρχομαι και πάλι στην περίπτωση Κασιδιάρη. Όπως είπα και πριν το σκηνικό μύριζε μπαρούτι. Ο κ. Κασιδιάρης γνωστός για το αμαρτολό παρελθόν του και την αδυναμία να κρατήσει χαρακτήρα όταν του επιτίθονται φραστικά καθόταν δίπλα στην πασίγνωστη πρώην δημοσιογράφο Λιάνα Κανέλλη εξίσου γνωστή για τον επιθετικό και ιδιαίτερα ειρωνικό στυλ της. Απέναντι η κυρία Δούρου η οποία ουδέποτε είχε πρόβλημα να κερδίσει τις εντυπώσεις με βρώμικους τρόπους φέρνοντας την κουβέντα σε πιο προσωπικά επίπεδα με τους συνομιλητές με ιδιαίτερα βαριές κατηγορίες. Ήταν θέμα χρόνου να γίνει ότι έγινε. Το ερώτημα είναι γιατί το άφησαν να γίνει; Πού ήταν ο κ. Παπαδάκης; Τόσα χρόνια παρουσιαστής δεν υπήρχε η παραμικρή οξυδέρκεια για το τι θα επακολουθούσε; Μήπως όλα γινόντουσαν για τα νούμερα και για να προωθηθεί η άσχημη εικόνα της Χρυσής Αυγής από όλα τα κανάλια στην συνέχεια;

Για να ρίξω περισσότερο λάδι στην φωτιά παραθέτω τις δηλώσεις της κυρίας Δούρου μετά το συμβάν:

«...αυτό που συνέβη σήμερα δεν έπεσε από τον ουρανό. Το προετοιμάσαμε εδώ και πολύ καιρό και δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Είναι μία μόνο πτυχή. Κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου για την κρίση της δημοκρατίας εκτός από αυτή της οικονομίας. Έχουμε όλοι χρέος να σταθούμε με σοβαρότητα μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες. Κάναμε το λάθος να υποτιμήσουμε την απειλή της Χρυσής Αυγής...»

Μπορεί η κυρία Δούρου να εννοούσε κάτι άλλο αλλά έμεσα παραδέχεται και ότι ήταν κάτι στημένο και ηθελημένα έγινε ότι έγινε.

Κι εδώ έχουμε όμως την ιδιαίτερη περίπτωση που αυτό που προβάλουν τα κανάλια έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Αρκετοί νέοι ήταν που μετά το παραπάνω σκηνικό ήρθαν πιο κοντά στην 3^η περίπτωση η οποία ζητάει εκδίκηση. Αρκετοί ήταν αυτοί που είδαν με καλό μάτι τις σφαλιάρες που έφαγε η κ. Κανέλλη. Ο κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό κι αυτό δε το έχουν καταλάβει ακόμα τα ΜΜΕ που έχουν συνηθίσει στο να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στα μέτρα τους. Στα κανάλια που αδιαφορούν στην δύναμη του διαδικτύου και της ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων και ιδεών.

Προσωπικά όλοι τους είναι κατακριτέοι και ιδιαίτερα τα ίδια τα ΜΜΕ. Αυτά είναι υπαίτια για την 4^η περίπτωση. Την περίπτωση ενός ανθρώπου ο οποίος είναι απογοητευμένος με το σήμερα. Απογοητευμένος που κατέστρεψε το μέλλον των παιδιών του. Απογοητευμένος από τα πάντα αλλά ταυτόχρονα δεμένος συναισθηματικά με τις επιλογές του. Με άτομα που εμπιστεύτηκε. Αλλά δυστυχώς έχει θεοποιήσει το χαζοκούτι σε βαθμό που να το εμπιστεύεται τυφλά σαν την βίβλο την καθημερινότητας του σήμερα. Ο ίδιος θα ξεχάσει η ακόμα και θα παραβλέψει το αμαρτωλό παρελθόν του κυρίου Βενιζέλου και θα τον δει σαν σωτήρα γιατί έτσι προστάζουν τα ΜΕΓΑλα κανάλια.

Θα ξεχάσει επίσης ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων επέλεξε αντιμνημονιακά κόμματα. Θα ξεχάσει ότι ο Σύριζα ξεπέρασε το κόμμα του γιατί πολύ απλά ένα μεγάλο μέρος της προεκλογικής καμπάνιας του έλεγε ξεκάθαρα: «Αποφάσισαν χωρίς εμάς, συνεχίζουμε χωρίς αυτούς». Αυτοί οι άνθρωποι δε μπορούν να δουν πέρα από την… «αλήθεια» που μας ποτίζουν γιατί ποτέ δεν την είδαν. Ποτέ δεν ακούστηκε η πραγματική αλήθεια από τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Κι αυτοί ποτέ δεν ξέφυγαν από την παράδοση. Και η αλήθεια συνεχίζει να κρύβεται μέχρι να την ανακαλύψουμε μόνοι μας…

Και όσοι πίστευαν ότι όλα αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα μάλλον πέφτουν πολύ έξω. Απλά αυτή την στιγμή βρισκόμαστε στο επίκεντρο και είμαστε η χώρα που θα ξεκινήσει το ντόμινο για να ακολουθήσουν τα σχέδια όσον βρίσκονται πίσω από όλα αυτά.  Το σύστημα είναι αποτυχημένο αλλά ουδέποτε κανείς προσπάθησε να κάνει αλλαγές σε αυτό. Ουδέποτε κανείς δε πρόκειται να προσπαθήσει να το κάνει γιατί όλα πάνε βάση σχεδίου και τα αποτελέσματα που έχουμε είναι και τα επιθυμητά γι’αυτούς.

Και στην συνέχεια θα έρθει η σειρά της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και όλης της Ευρωπαϊκής ένωσης για να γίνουν τα όσα έχουν συμφωνηθεί πίσω από τις πλάτες μας. Αλλά ο Έλληνας είτε θα σταματήσει να φοβάται και θα κάνει κάτι ακραίο είτε θα συνεχίσει να φοβάται και θα συνεχίσει να κάνει ότι έκανε μέχρι τώρα. Δεν είναι πια κρυφό μυστικό ότι δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία ούτε στην χώρα μας ούτε σε ολόκληρο τον κόσμο. Το μόνο που υπάρχει είναι Τραπεζοκρατία.

Ίσως τελικά το μόνο που μας σώζει ως χώρα είναι μια ελληνική έκδοση του κ. Πούτιν. Ή μήπως όχι;