Επιστροφή στα... καλαμάκια!

Είναι γεγονός πως έχω παραμελήσει το blog μου. Δε γράφω πια κι αυτό οφείλεται στην έλλειψη χρόνου αλλά και… πάθους. Σε γενικές γραμμές η έμπνευση είναι κάτι που έρχεται σε ακραίες συνήθως ψυχολογικές καταστάσεις και στην συνέχεια δίνει τροφή για αρκετό καιρό σε διάφορα ερωτήματα και προβληματισμούς μου ώστε να γράψω. Στην περίπτωση όμως που δεν υπάρχει χρόνος και είμαι αφοσιωμένος πλήρως σε άλλες ασχολίες (που ίσως κι αυτές εμπεριέχουν γράψιμο) τότε φυσικό είναι να παραμελώ… τον εαυτό μου και φυσικά και το blog μου.

Παρά τα παραπάνω υπάρχει μια απίστευτα μεγάλη θεματολογία την οποία ήθελα να αναπτύξω αλλά δυστυχώς λόγο έλλειψης χρόνου και έμπνευσης έμειναν απλά στην λίστα to-do και κόλλησαν εκεί μέχρι να ξεχαστούν ή να χάσουν την σημαντικότητά τους. Ένα τέτοιο θέμα ήταν και η επιστροφή στο παρελθόν. Επιστροφή στον τρόπο γραφής μου πριν 3-4 χρόνια όταν έκανα τα πρώτα δειλά μου βήματα στο blogging με μόνο σκοπό να την «μπαίνω» στην αδερφή μου.

Όπως ήταν φυσικό το όλο ύφος του blog ήταν τότε σε μεγάλο βαθμό αρκετά σαρκαστικό και λιγότερο σοβαροφανές (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων). Ήταν γενικά για λίγους και καλούς που με γνώριζαν και ορισμένους ακόμα που είχαν όρεξη να γνωρίσουν το αδερφάκι της… κοσμογυρισμένης.

Τα χρόνια πέρασαν και μετά από μια πολύχρονη αποχή επέστρεψα με άλλα μυαλά. Η κοσμογυρισμένη είχε αφήσει το blogging (την έφαγε η οικογένεια) οπότε και ήμουν μόνος. Αυτό που κατάλαβα όμως ήταν πως το blog όσο κι αν ήθελα να αφορά μόνο λίγα άτομα που να με καταλαβαίνουν δυστυχώς ή ευτυχώς το κοινό του ήταν μεγαλύτερο απ’ ότι προϋπολόγιζα, ένα κοινό το οποίο με έκρινε με ιδιαίτερη σοβαρότητα. Λόγω του ότι δεν γνώριζαν τον χαρακτήρα μου, η κρίση γινόταν βάση αυτών που έγραφα όταν πρωτοξεκίνησα. Παρόλο που ο τρόπος γραφής μου έχει σοβαρέψει κι έχει αφήσει πίσω κατά πολύ το παρεΐστικο ύφος, η αυστηρή κριτική σε παλιές αναρτήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με το τώρα, συνεχίζεται. Κάνοντας μια επίσκεψη στο google analytics για να δω από πού προέρχονται οι επισκέπτες μου παρατηρώ μια ιδιαίτερα αυξημένη κινητικότητα σε παλιά άρθρα του 2007 και ιδιαίτερα στα άρθρα που είχα γράψει σχετικά με τις μπουγάτσες και τα σουβλάκια.

Αφορμή για αυτή την κινητικότητα είναι ένα άρθρο στο περιγλώσσιο και η αναφορά άρθρου μου σε σχόλιο ενός αγνώστου που προσυπογράφει με τα αρχικά Π.Σ. γραμμένο εν έτη 2010 (3 χρόνια μετά την ανάρτησή μου που χρησιμοποιεί ο ίδιος ως αναφορά). Με περίσσεια επιθετικότητα και αλαζονεία ο κύριος Π.Σ. αποτυπώνει στο πρόσωπό μου το πρότυπο του επαρχιώτη. Η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος γραφής του αρχικά με εξαγρίωσε αλλά προτίμησα να το αφήσω και να μη πέσω στο επίπεδο του Π.Σ. ο οποίος μάλλον έχει μεγάλο πρόβλημα… κρίσης. Το πρόβλημα όμως δεν ήταν και τόσο ο Π.Σ. όσο οι όμοιοί του οι οποίοι μάλλον δεν έχουν άλλο πρόβλημα πέρα από το πώς ονομάζουν το σουβλάκι και το καλαμάκι στην υπόλοιπη Ελλάδα και επειδή φυσικά δε σηκώνουν κουβέντα στο κατά πόσο ορθά ομιλούν μερικές φορές επιτίθενται φραστικά για να επιβληθούν.

Το θέμα το άφησα στα αζήτητα εδώ και ένα χρόνο. Δεν ασχολήθηκα αν και έχασα μερικές φορές τον εαυτό μου με τις αντιδράσεις ορισμένων «Αθηναίων» (το Αθηναίοι σε εισαγωγικά για να τονίσω τον περίσσιο οπαδισμό τους βλέποντας το όλο θέμα ομαδικά και βάζοντας οι ίδιοι στο ίδιο καζάνι όλους τους κατοίκους εν Αθήναι που θα ακολουθούν τις δικές τους απόψεις, γιατί έτσι θέλουν να πιστεύουν). Αλλά πιστεύω ότι ήρθε η στιγμή να ασχοληθώ με το θέμα με ελαφρά δόση χιούμορ και με ξεκαθάρισμα των λεγομένων του κυρίου. Θα το κάνω εναποθέτοντας το σχόλιό του και ανταπαντώντας σε κάθε πρότασή του.

«Ο τρόπος με τον οποίο πολλοί Θεσσαλονικείς αντιμετωπίζουν την Αθήνα αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα την πιο ακραία μορφή επαρχιωτισμού. Χαρακτηριστικό είναι αυτό εδώ το παράδειγμα.…»

Αγαπητέ Π.Σ. από την πρώτη πρότασή σας βγάζεται δηλητήριο και δείχνετε μεγάλη προκατάληψη. Πιστεύω ότι με αυτό τον τρόπο μειώνεται η σημαντικότητα του λόγου σας. Καλό θα ήταν να μην απαξιώνεται τόσο πολύ αυτούς που έχουν αντίθετες απόψεις με τις δικές σας γιατί με αυτό τον τρόπο απαξιώνεται μόνο τον ίδιο σας τον εαυτό και την αξία του λόγου σας.

Επειδή όμως εγώ είμαι από την επαρχία (σύμφωνα με πολλούς Αθηναίους) και δε ξέρω πολλά μήπως κάνω λάθος και δε με βρίζεται; Ας ανοίξω το λεξικό λοιπόν να δω τι μου λέει για τα κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιείται.

Επαρχία:

• διοικητική περιφέρεια που είναι μικρότερη του νομού (πηγή: λεξικό Κώστα Ιωαννίδη  - επιθεωρητή Δ.Ε. και ομάδας Φιλολόγων - εκδόσεις Αιγαίο)
• Με τη λέξη επαρχία εννοούμε μια γεωγραφική διοικητική διαίρεση ευρύτερης περιοχής.
  Στην Ελλάδα, οι νομοί διαιρούνταν σε επαρχίες, οι οποίες διοικούνταν από πρόσωπα που λέγονταν έπαρχοι.
  Από το 1887 καταργήθηκαν ως διοικητικές διαιρέσεις, διατήρησαν όμως το όνομά τους σαν περιφέρειες οικονομικής εφορίας, ταμείου, εκπαιδευτικής περιφέρειας και άλλων κρατικών αρχών.
  Μετά το «Σχέδιο Καποδίστριας» και τη δημιουργία των νέων δήμων, η σημασία τους περιορίστηκε ακόμη περισσότερο.
  Η λέξη χρησιμοποιείται επίσης για να αναφέρει τις επαρχίες της Ιταλίας (στα ιταλικά: province, στον ενικό provincia).(πηγή: Wikipedia)

Επαρχιώτης/επαρχιώτισσα:

• αυτός που κατοικεί στην επαρχία ή κατάγεται από αυτήν / συνήθως χρησιμοποιείται με ειρωνική σημασία για τον άνθρωπο που δεν έχει καλούς τρόπους (πηγή: λεξικό Κώστα Ιωαννίδη - επιθεωρητή Δ.Ε. και ομάδας Φιλολόγων - εκδόσεις Αιγαίο)
  
  

Επαρχιωτισμός:

• (μειωτικό) η νοοτροπία των κατοίκων της επαρχίας σε αντιπαράθεση με τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής των μεγάλων αστικών κέντρων (πηγή: Wiktionary)

Οκ τελικά δεν είμαι και τόσο χαζός. Οπότε συνεχίζω με τα λεγόμενά του κ Π.Σ..

«…Ο συγκεκριμένος ιστολόγος αφηγείται τις εντυπώσεις του από ένα ταξίδι του στην Αθήνα. Προσέξτε ότι δεν βρίσκει να αναφέρει τίποτε το θετικό. Η νοοτροπία του επαρχιώτη. Δεν έχει η Αθήνα μουσεία, μνημεία, στέκια, κάτι αξιόλογο τέλος πάντων...»

Αγαπητέ κ. Π.Σ. αν είχατε διαβάσει με προσοχή το κείμενο και δεν μένατε μόνο στα σημεία που σας βολεύουν θα είχατε δει πως δεν ήταν η πρώτη φορά που κατέβηκα Αθήνα. Επισκεπτόμουν την πρωτεύουσα από το 2005 και στην συγκεκριμένη ανάρτηση διηγιόμουν την 3^η  φορά που επισκέφτηκα την Αθήνα για το έτος 2007. Το πόσες φορές είχα επισκεφτεί την Αθήνα μέχρι τότε θα σας γελάσω (είχα χάσει τον λογαριασμό). Αυτό αυτόματα δείχνει πως γνώριζα τις… ομορφιές τις πρωτεύουσας. Φυσικό είναι ότι δε θα είχα να γράψω για μουσεία και αξιοθέατα αλλά το ότι παρόλο που την είχα γνωρίσει, όλο και κάποια νέα παραξενιά συναντούσα. Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πολύ καλά ότι την πρωτεύουσα την έχω φάει με το κουτάλι. Είναι οι ίδιοι που θα πουν ότι δε κάνω για Θεσσαλονικιός επειδή δε χρησιμοποιώ το παχύ λ.  Δεν έχω τις καλύτερες εντυπώσεις ούτε και τις χειρότερες για την Αθήνα και το ίδιο όμως ισχύει και για την πόλη μου την Θεσσαλονίκη. Ίσα ίσα πιστεύω πως η χώρα μας έχει πολύ περισσότερες ομορφιές εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

Αφήνοντας όμως τον εαυτό μου για λίγο στην άκρη και ερχόμενος στα λεγόμενά σας βλέπω με ιδιαίτερη λύπη την γενίκευση που κάνετε όσον αφορά τις νοοτροπίες που έχουν οι… εκτός Αθηνών επαρχιώτες (γιατί σύμφωνα με τους Αθηναίους που παινεύονται για τον τόπο προέλευσής/κατοικίας τους,  ή πρωτευουσιάνος θα είσαι ή επαρχιώτης, δηλαδή κατώτερος από αυτούς). Επίσης κρίνατε όλο το blog μου και κατ’ επέκταση εμένα βάση μιας ανάρτησης και ταυτόχρονα με συνδέσατε με την πλειοψηφία των Ελλήνων που απλά δεν έχουν την υπέρτατη τύχη να ζουν στην πρωτεύουσα. Φανταστείτε λοιπόν ένα τουρίστα που έχει έρθει στην Αθήνα και έχει πέσει για κακή του τύχη σε μέρα που οι ταραξίες τα κάνουν γυαλιά καρφιά με αφορμή τους αγανακτισμένους. Αν ο τουρίστας κρίνει την χώρα μας και τον κάθε Έλληνα βάση όσων  βίωσε τις λίγες ώρες που έζησε στην Αθήνα πόσο δίκαιος θα είναι; Και αν κρίνει μόνο τους Αθηναίους έτσι και την πρωτεύουσα; Μήπως κι αυτός θα είναι επαρχιώτης; 

Επίσης έχω την απορία μήπως θεωρείτε ως μόνη υγιείς αντίδραση να εξυμνούμε την πρωτεύουσα και την φυσική ανωτερότητά της και φυσικά να την αποκαλούμαι το κέντρο της ΓΗΣ; Αν δε το κάνουμε είμαστε οι τυπικοί επαρχιώτες, βάρβαροι που δε δεχόμαστε τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. Σωστά;

Αλλά θα το αφήσω κι αυτό και θα συνεχίσω στα λεγόμενά σας.

«…Σε ένα σημείο γράφει: «δεν έχω καταλάβει γιατί όταν λέω ηλεκτρικό παραξενεύονται όλοι εκεί κάτω και προτιμούν να το λένε τρένο. Συγνώμη ρε παιδιά αλλά εγώ όταν λέω τρένο εννοώ πάντα τα τρένα του ΟΣΕ. Τώρα αν είναι καρβουνιάρης ή Intercity είναι άλλο θέμα αλλά σίγουρα εννοώ μεγάλες αποστάσεις. Το Μετρό όμως θα το πω Μετρό και το αδερφάκι του που δεν είναι υπόγειος ηλεκτρικό».Στην πραγματικότητα, ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος που συνδέει τον Πειραιά με την Κηφισιά λέγεται και ηλεκτρικός (σε αντιδιαστολή με το μετρό, που και αυτό βέβαια αποτελεί ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, αλλά έχει καθιερωθεί ως μετρό) και τρένο (σε αντιδιαστολή λ.χ. με το λεωφορείο ή το τρόλεϊ)…»

Να και κάτι που συμφωνούμε. Αλλά εγώ συνεχίζω να την έχω την απορία γιατί όταν έλεγα ηλεκτρικό οι άλλοι με κοιτούσαν σαν εξωγήινο;

«…Παρακάτω, γίνεται και προκλητικός, αφού αντιδιαστέλλει «νοήμονα όντα» (στα οποία φυσικά συγκαταλέγει τον εαυτό του...) με «ξεροκέφαλους» (εννοεί τους κακούς πρωτευουσιάνους...).»

Αγαπητέ κ. Π.Σ. όταν πηγαίνατε σχολείο τέτοιο πασάλειμμα κάνατε και στα μαθήματά σας; Αυτό που είπα κατά γράμμα ήταν: «Θα αποτυπώσω μόνο αποσπάσματα από τους διαλόγους που πραγματοποιήθηκαν και περιγράφουν απόλυτα την κατάσταση (αρκεί να είμαστε νοήμοντα όντα και όχι ξεροκέφαλοι.)».

Οι λόγοι που μίλησα για νοήμοντα όντα; Διαβάζοντας παρακάτω τις αντιδράσεις της συνομιλήτριάς μου η οποία ήταν αρκετά αυθάδης (μήπως τελικά δεν ήταν Αθηναία αλλά επαρχιώτισσα;) και επιθετική, δεν μιλούσε με επιχειρήματα και προσπαθούσε να μου βγάλει το άσπρο μαύρο. Για όσους δεν θέλουν να μπουν στην διαδικασία ανάγνωσης της τότε ανάρτησης θα πω απλά πως προσπαθούσε να με πείσει ότι το κασέρι δεν είναι τυρί και ότι η ερμηνεία της λέξης σάντουιτς σημαίνει αποκλειστικά οτιδήποτε περιέχεται σε ψωμί, το wiktionary όμως έχει αντίθετη άποψη και σύμφωνα με την 3^η ερμηνεία της αγγλικής λέξης έχουμε:

Sandwich = Any combination formed by layering material of one type between two layers of material of another type

Αλλά ας συνεχίσω με τα λεγόμενά σας κ. Π.Σ.

«…Σχετικά με τις λέξεις σουβλάκι και καλαμάκι κάνει λόγο για δικές μας δήθεν παραξενιές και αναμασάει την εσφαλμένη άποψη σχετικά με την ετυμολογική σημασία της λέξης σουβλάκι. Γνωστός ο εκφρασμένος πλέον αντίλογος στις ανακρίβειες των Θεσσαλονικέων, περιττό να επαναλάβω τα ίδια. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να ψαρώσει συνομιλητή του κάνοντας λόγο για λεξικά, που δήθεν επαληθεύουν την ορθότητα των ισχυρισμών του…»

Αγαπητέ κ. Π.Σ. αν έχετε προσέξει σε κάθε ανάρτησή μου έχω τις πηγές μου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση είχα χρησιμοποιήσει το μείζον ελληνικό λεξικό του Τεγόπουλου Φυτράκι αλλά και το wiktionary για να επαληθεύσω τους ισχυρισμούς μου. Πιθανώς τα λεξικά του κ. Μπαμπινιώτη να έρχονται πιο κοντά στις δικές σας ερμηνείες πράγμα που δείχνει ξεκάθαρα το ερμηνευτικό πρόβλημα που υπάρχει όταν οι ίδιοι οι γλωσσολόγοι δεν έχουν κοινές ερμηνείες. Αντί λοιπόν να κάθεστε εσείς και οι όμοιοί σας (δε μιλάω για Αθηναίους αλλά για άτομα που έχουν τα ίδια μυαλά με σας) να προσπαθείτε να μας πείσετε τι είναι σουβλάκι και καλαμάκι και τι λέει η γλωσσολογία προσπαθήστε να δείτε το πρόβλημα που έχουμε με την γλώσσα μας, ότι αντί η Ελληνική γλώσσα να μας ενώνει, μας χωρίζει!

Συνεχίζω.

«…Επαναλαμβάνει και τις γνωστές ανόητες ερωτήσεις «Τον Αθανάσιο Διάκο τι τον κάνανε, τον Σούβλισαν ή τον Καλαμακώσαν;», «το Πάσχα τι το κάνετε το αρνί το σουβλίζετε ή το καλαμακώνετε;» (το γεγονός ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χρησιμοποιούμε ρήμα καλαμακώνω δεν είναι επιχείρημα που αποδεικνύει ότι η χρήση της λέξης καλαμάκι στην Αθήνα είναι εσφαλμένη)…»

Κύριε Π.Σ. ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι έχετε έλλειψη χιούμορ. Δυστυχώς δε βγαίνει σε χάπια όπως οι βιταμίνες για να το λύσουμε το πρόβλημα. Ίσως να οφείλεται σε δύσκολα παιδικά χρόνια. Σκεφτήκατε να πάτε σε ψυχολόγο; 

Από κει και πέρα όμως επιμένω ότι έχουμε πρόβλημα. Ετυμολογικά το καλαμάκι δείχνει κάτι άλλο κι όχι αυτό που τρώμε. Αν εσείς βέβαια προτιμάτε να το ονομάζεται καλαμάκι, γούστο σας και καπέλο σας δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Αυτή η λέξη και δυστυχώς όχι μόνο αυτή όσο κι αν είναι ορθή η χρήση της ως ένα βαθμό υστερεί γλωσσολογικά ως προς την ακρίβεια της ερμηνείας της. Το χειρότερο δε είναι ότι χωρίζει την χώρα μας στα δύο και σας ρίχνει στην ίδια παγίδα που έχουν πέσει πολλοί. Να ομαδοποιείται και να φανατίζεται.

**Κάπου εδώ ο Π.Σ. σταματάει να μιλάει για μένα αλλά έχει ενδιαφέρον να σχολιάσω και τα υπόλοιπα.**

«…Άλλο παράδειγμα αποτελεί το γκρουπάκι "Ti ME les re Athinaie?" το οποίο έχει ανοίξει στο facebook κάποια Xrysa Kast. Η συγκεκριμένη είτε δεν μπορεί είτε δεν θέλει να καταλάβει τι της λένε. Επανέλαβε τις χιλιοειπωμένες ανακρίβειες σύμφωνα με τις οποίες οι Αθηναίοι δεν μιλάνε «σωστά». Και, όταν της επισημάνθηκε ο αντίλογος, τον αντιμετώπισε με απαξίωση και ειρωνεία. Αν θέλει κάποιος, μπορεί να ανατρέξει στο γκρουπάκι της, για να διαπιστώσει την ένδεια επιχειρημάτων η οποία χαρακτηρίζει τη Xrysa Kast…»

Κύριε. Π.Σ. όπως έχετε καταλάβει είχατε σταματήσει να μου είστε αγαπητός από την πρώτη στιγμή, αλλά προσπαθούσα να το κρύψω και να μη πέσω στο επίπεδό σας. Τώρα πια δε μπορώ να το κρύψω, μου είστε εντελώς αντιπαθής. 

Από τον τρόπο γραφής σας αλλά και την υπεροπτική ματιά σας καταλαβαίνω απόλυτα τον λόγο που η δεσποινίς Xrysa Kast… έπεσε στο επίπεδό σας. Όσον αφορά το groupάκι, με μια μικρή έρευνα κατέληξα στο ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια απάντηση σε άλλο group ονόματι "Eimaste Athinaioi kai den trwme mpougatses" το οποίο με περίσσιο θράσος προσπαθεί να δείξει την ανωτερότητα των Αθηναίων που δε κάνουν ότι κάνουν οι υπόλοιποι μη πρωτευουσιάνοι και ιδιαίτερα Θεσσαλονικείς. Φυσικά το Αθηναϊκό group αφορά μια μικρή μερίδα κομπλεξικών κατά την άποψή μου αλλά το να προσπαθείτε να πείσετε το πόσο λάθος είναι το group της δεσποινίδας Xrysas (το οποίο δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια φυσική αντίδραση κατά την άποψή μου) δείχνει ξεκάθαρα που τοποθετήστε και ποια είναι η ατζέντα σας. Παράλληλα παρατήρησα ότι η η επιχειρηματολογία της δεσποινίδας που εσείς αμφισβητείται έχει σε αρκετές περιπτώσεις δυνατές βάσεις και πηγές διανοούμενων, φιλολόγων, καθηγητών, συγγραφέων τις οποίες εσείς δε θέλετε να αποδεχτείτε. Δικαίωμά σας...

Συνεχίζω με τα λεγόμενά σας.

«…Το θλιβερό είναι ότι σε τέτοια γκρουπάκια με αντιεπιστημονικές πληροφορίες γράφονται χιλιάδες μέλη, οπότε καλλιεργείται ευρύτατα η παραπληροφόρηση από ανεύθυνα άτομα, τα οποία δεν ενδιαφέρονται για την επιστημονική αλήθεια. Θα δώσω ένα μικρό μόνο δείγμα της ειρωνικής της διάθεσης: "Wraia to ksekatharisame oti eisai enas spoudaios glwssologos kai me tin epistimoniki sou alitheia kanw lathos (den lew kanoume, den thelw na anafer8w se ola ta paidia tou group giati twra milas mazi m).Euxaristw poli pou me diafwtises me oles tis xrisimes plirofories sou kai apo aurio tha arxisw seminaria glwssologias kai tha eimai enas kaliteros an8rwpos. Exeis apoooooolito dikio se ola kai pali se euxaristw eisai apla ekpliktikos se o,ti les kai kaneis. Makari na gnwrisw kai alla atoma san esena gia na mou mathoun osa den mporesa na mathw mexri simera.Na sai kala, kai pali xarika gia tis xrisimes plirofories sou..."Εγώ στη θέση της θα ενδιαφερόμουν για τον αντίλογο. Θα με ενδιέφερε να μάθω πού κάνω λάθος και δεν θα επέμενα σε απόψεις που εξέφρασα χωρίς να κατέχω το σχετικό αντικείμενο...»

Θλιβερο κ. Π.Σ. δεν είναι το θέμα του πόσοι γράφονται σε αυτά τα groupάκια για να ενημερωθούν. Εξάλλου η παραπληροφόρηση που γίνεται από την τηλεόραση είναι πολύ χειρότερη. Θλιβερό είναι το ότι εσείς ασχολείστε σαν φωστήρας με τέτοια γκρουπ για να διαφωτίσετε τον κόσμο θεωρώντας τις απόψεις σας τις μόνες σωστές άσχετα αν αυτές μπορεί μεν να είναι σωστές από γλωσσολογικής πλευράς υστερούν δε από πρακτικής. 

Αν κρίνω βέβαια από τις θέσεις σας ως γνώστης του αντικειμένου θα έλεγα πως μόνο κακό κάνετε παρά καλό. Σε αντίθεση με σας εγώ δεν είμαι ούτε γλωσσολόγος ούτε καν των θεωρητικών επιστημών αλλά περισσότερο ειδικεύομαι στην (πρακτική) επίλυση προβλημάτων. Σε άτομα σαν εσάς το μόνο που βλέπω είναι να δημιουργείτε προβλήματα κι αν αυτό είναι ουσιαστικά που περιγράφει και την επιστήμη στην οποία έχετε ειδικευτεί τότε λυπάμαι ιδιαίτερα.

Μου φαίνεται πάντως πολύ περίεργο που προσπαθείτε να μάθετε ελληνικά σε κάποιον που συνεχίζει και γράφει σε greeklish αλλά ίσως κι αυτό είναι σωστό κατά την άποψή σας μιας και σύμφωνα με την γλωσσολογία τα greeklish είναι υπαρκτός τρόπος γραφής εδώ και 10ετίες και άρα λόγο της ιστορικότητάς του, είναι και σωστός. Αλλά παραβλέποντας κι αυτό η απάντηση που σας έδωσε η δεσποινίς Xrysa μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογική και ανάλογη του δικού σας τρόπου η μάλλον υπερβολικά ευγενική σε σύγκριση με την δικιά σας. Επίσης θα ήταν θεμιτό να μην βλέπεται κάποια πράγματα μονόπλευρα. Όσο μεγάλος γνώστης του αντικειμένου κι αν είστε, είστε γνώστης μόνο αυτού και στρουθοκαμηλίζετε σε ότι δε σας βολεύει. Δείτε το πιο σφαιρικά το θέμα. Το ότι επίσης εσείς ονομάζεται τον εαυτό σας γνώστη του αντικειμένου παρά το ότι απαντάτε ανώνυμα δε μου λέει τίποτα. Και αλήθεια να είναι, είναι μόνο η μισή γιατί υπάρχουν κι άλλοι γνώστες που έχουν αντίθετες απόψεις από τις δικές σας.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω κάτι που είχε ειπωθεί από έναν καθηγητή μου στην 3^η Λυκείου ο οποίος είναι Αθηναίος. Όσο ήταν Αθήνα δεν γνώριζε για κανένα πρόβλημα μεταξύ Βορρά και Νότου, Θεσσαλονίκης και Αθήνας. Όταν ανέβηκε όμως τότε έμαθε και τότε αντίκρισε το πραγματικό πρόβλημα, τότε το βίωσε ο ίδιος. Η φράση του που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό από το 2001. «Έχετε απόλυτο δίκιο και είμαι μαζί σας αλλά για να σας καταλάβει κάποιος πρέπει να σας ζήσει.». Ήταν ό ίδιος καθηγητής που μας μίλησε για τους δίδυμους πύργους την επόμενη μέρα που τους έριξαν και είπε από την αρχή ότι ήταν δουλειά εκ των έσω. Βέβαια με το παιδικό μου μυαλό τότε δε κατάλαβα τίποτα!

Γυρνώντας στο θέμα μας αυτό που δε μπορεί να καταλάβει ο κ. Π.Σ. και κανείς από όσους προσπαθούν να μας μάθουν τι είναι σωστό και λάθος στα ελληνικά που μιλάμε είναι ότι υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας. Κι αντί να το λύσουμε προσπαθούμε να δείξουμε ποιος είναι ανώτερος από τον άλλον. Τελικά δεν είναι καθόλου περίεργο το γιατί η Ελλαδίτσα μας κατέληξε να είναι στο χάλι που είναι… αφού δεν υπάρχει ενότητα μεταξύ μας μέσω της ίδιας μας της γλώσσας.