Η αιώνια θρησκεία

Επανάσταση. Μια λέξη που ηχεί στα αφτιά μού από μικρή ηλικία ως λύτρωση. Θυμάμαι τον εαυτό μου μπόμπιρα να δέχεται τους δογματισμούς από πολλαπλά διαφορετικά μέτωπα, πολιτικά, θρησκευτικά, οικονομικά. Εποχές όπου ο λαός ήταν χωρισμένος σε αριστερά και δεξιά, κατάλοιπα μιας Γαλλικής επανάστασης. Κατάλοιπα ενός απαρχαιωμένου συστήματος. Εποχές όπου ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ήταν συνώνυμα με ΠΑΟΚ και Άρης, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός.

Τι άλλαξε από τότε; Σχεδόν τίποτα. Είναι ίσως στην φύση του ανθρώπου να μη δεχόμαστε το λάθος ως κάτι φυσιολογικό. Ως κάτι το οποίο έρχεται σε διένεξη με την εγωιστική μας φύση. Δογματισμοί και συμφέροντα τα οποία έχουν μόνο σκοπό να μας αφήσουν στο σκοτάδι. Και επανέρχομαι στο σήμερα όπου τα πάντα κινούνται σε απίστευτα γρήγορους ρυθμούς. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας δε μας δίνει πολλά περιθώρια. Η αύξηση της ανεργίας είναι φυσικό επακόλουθο μιας αυτοματοποιημένης κοινωνίας όπου το κύριο λόγο έχει η τεχνολογία. Ο άνθρωπος είναι άχρηστος πια μπροστά στην τεχνολογική επανάσταση κάτι που είναι αρκετά εμφανές σε κλάδους όπως οι τηλεπικοινωνίες όπου όλο και λιγότερα εργατικά χέρια είναι απαραίτητα. Κι αυτή την στιγμή ζούμε μόνο την αρχή αυτής της νέας εποχής, λίγο πριν έρθει η επανάσταση της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης.

Δε θα έρθω όμως αντίθετος με την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Δε θα κάνω την επιφανειακή ανάλυση για να ρίξω το πρόβλημα σε κάτι που ήρθε για να κάνει την ζωή μας καλύτερη και να συντηρήσω έτσι το σημερινό κατεστημένο. Το πρόβλημα είναι εμφανές και έχει να κάνει με το σύστημά μας. Ζούμε στον 21ό αιώνα κι ακόμα δουλεύουμε ασταμάτητα για να επιβιώσουμε. Είμαστε δούλοι ενός συστήματος του οποίου σκοπός δεν είναι η εξυπηρέτηση της πλειοψηφίας, το γενικό καλό όλων μας. Το χειρότερο όλων είναι ότι φτάσαμε στο σημείο να παρακαλάμε να δουλέψουμε. Να βρούμε μια δουλειά για να επιβιώσουμε. Πως γίνεται με τόσο πλούτο που μας δίνει η γη και η φύση, άνθρωποι να πεθαίνουν της πείνας επειδή μένουν άνεργοι; Πως γίνεται σε μια κοινωνία όπου τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα μπορούν να απλουστεύσουν και να αυτοματοποιήσουν την ζωή μας σε τεράστιο βαθμό να συνεχίζουμε να μοχθούμε σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι πριν λίγες 10ετίες; Πως γίνεται η οικονομική κρίση να οδηγεί τους ανθρώπους σε αυτοκτονίες;

 Όσο ερευνώ το θέμα τόσο περισσότερο βρίσκομαι αντιμέτωπος με μια θρησκεία. Ναι μια θρησκεία η οποία ποτέ δεν δέχθηκε αυτή την ιδιότητα αλλά όλοι μας σε αυτήν υπακούμε. Μπορεί να είμαστε Χριστιανοί ορθόδοξοι, καθολικοί, μουσουλμάνοι βουδιστές αλλά όλοι υπακούμε στο χρήμα. Όλοι υπακούμε στον πλούτο. Είναι η κινητήρια δύναμη παντού αλλά και το μεγάλο πρόβλημα της κοινωνίας μας. Η ανάπτυξη είναι πια συνδεδεμένη με το κέρδος ακόμα κι αν το κέρδος είναι ηθικός λάθος στις περισσότερες περιπτώσεις.  Είναι ο λόγος εκμετάλλευσης ολόκληρων ιδεολογιών.

Βλέποντας λοιπόν το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια ανεξαρτήτως κυβέρνησης βλέπω δύο όψεις του ίδιου νομίσματος είτε αυτή λέγεται δεξιά είτε αριστερά. Μια έκφραση καθόλου τυχαία «του ίδιου νομίσματος». Ακόμα κι αυτή εμπεριέχει το χρήμα και την κινητήρια δύναμη η μάλλον εκμετάλλευση οποιασδήποτε ιδεολογίας. Τα αποτελέσματα γνωστά και εμφανή σήμερα. Το τραγικό όμως είναι ότι μια μεγάλη πλειοψηφία, αν δεχτούμε τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, συνεχίζει να είναι προσκολλημένη σε αυτές τις φθαρμένες ιδεολογίες σε βαθμό που να υπερασπίζονται τυφλά αποτυχημένους πολιτικούς και πρακτικές εθελοτυφλώντας για τα σημερινά αποτελέσματα αυτών.

Γυρνώντας όμως στα προβλήματα της χώρας μας για να ξεφύγω από την γενίκευση του προβλήματος είναι ξεκάθαρο πια το ότι το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο απ’ ότι ίσως πιστεύουμε οι περισσότεροι. Δεν έφταναν τα άπειρα δάνεια που πέρναμε τόσα χρόνια, δεν είναι μόνο οι ατασθαλίες και τα σκάνδαλα των πολιτικών μας, ούτε και οι συντεχνίες που χτίστηκαν πάνω στο ελληνικό σύστημα με μόνο σκοπό να εξυπηρετούν συμφέροντα. Για να καταλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος πρέπει να γυρίσουμε πολύ πίσω στον χρόνο τότε που ιδρύθηκε το κράτος της νέας Ελλάδας στην επανάσταση του 1821 και λίγο μετά στην ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδος. Και θεωρώ καλύτερο να επισυνάψω το παρακάτω video της εκπομπής του Κώστα Βαξεβάνη, «Κουτί της Πανδώρας» όπου εμφανίζει εκτενέστερα την πηγή όλων των προβλημάτων του κράτους μας (η διάρκειά του είναι 50 λεπτά αλλά αξίζει να το παρακολουθήσετε).

Τα συμπεράσματα πολλά. Ζούμε σε μια εποχή καθοδηγούμενη από τραπεζίτες και κερδοσκόπους. Αυτοί δηλαδή που δεν παράγουν τίποτα το ουσιαστικό, ούτε προϊόντα ούτε τεχνογνωσία, ούτε παιδεία, ούτε τίποτα. Αυτοί που δημιουργούν κέρδη από το πουθενά εις βάρος άλλων. Αυτοί λοιπόν είναι που κινούν τα νήματα. Γιατί λοιπόν συνεχίζουμε να τους παρέχουμε εξουσία; Γιατί δε τους έχουμε πάρει με τις πέτρες δεκαετίες τώρα; Ίσως γιατί το σύστημα είναι τόσο πολύπλοκο που δύσκολα ο οποιοσδήποτε μπορεί να το κατανοήσει. Όροι όπως swaps και CDS και λοιπά τεχνάσματα φαίνονται ακαταλαβίστικα στην πλειοψηφία του λαού. Οπότε οι λίγοι που κατέχουν την γνώση είτε απορροφούνται από το σύστημα ενεργά είτε απλά τους τρώει το ίδιο για να σιωπήσουν.

Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Dominique Strauss-Kahn όπου μας παρουσιάστηκε στα ΜΜΕ με πολλές διαφορετικές μορφές ανάλογα το κανάλι και τα συμφέροντα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως είναι φανερό πως πολλά παιχνίδια παίζονται πίσω από την σκηνή. Ο βρώμικος χαρακτήρας του κυρίου Dominique ήταν γνωστός χρόνια τώρα οπότε τίθεται το ερώτημα: Γιατί τώρα; Η εξήγηση βρίσκεται εδώ. Τα συμφέροντα πολλά κι αν δεν παίξεις με τους όρους που σου θέτει το σύστημα τότε θα σε φάει το ίδιο το σύστημα ακόμα κι αν αυτό σου έδωσε απεριόριστη δύναμη. Κι αυτό θα το κάνει με τρόπο που να νιώσει δικαιοσύνη ο λαός, δικαιοσύνη για την φτωχή καμαριέρα παρά το ότι υπήρξαν αμέτρητες βιασμένες καμαριέρες πιο πριν και δεν επιδόθηκε καμιά δικαιοσύνη παρά μόνο κάλυψη σε αυτόν που είχε την δύναμη. Αλλά όταν τα συμφέροντα περιπλέκονται τότε και η δύναμη διχάζεται. Κλειδί σε όλα αυτά είναι η χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Σήμερα όμως ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Στην εποχή του διαδικτύου. Πολλά από αυτά που ήταν καλά κρυμμένα τόσα χρόνια η παρουσιάζονταν με τρόπο θετικό προς το σύστημα και τα σχέδια των δυνατών τώρα αρχίζουν να ξεγλιστράνε από τα χέρια τους. Και ξεπηδάνε ένα σωρό επιπλέον ερωτήματα. Όπως το πώς γίνεται η χώρα μας να μπαίνει στο μνημόνιο και να υπογράφει μια δανειακή σύμβαση στην οποία να παραχωρεί όλα τα δικαιώματά της για να μη πτωχεύσει όταν μια άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής ένωσης χρωστάει τα μαλιοκέφαλά της σε μας. 

Και πως γίνεται οι σωτήρες μας να βγάζουν κέρδος εις βάρος μας. Πως γίνεται να θεωρούν τα δάνεια βάρος των λαών τους που βγαίνουν από τις τσέπες τους φανατίζοντάς τους και σπέρνοντας την διχόνοια όταν είναι ξεκάθαρο πως απλά κάνουν μια μπίζνα. Μια εμπορική συναλλαγή όπου τα επιτόκια επιφέρουν ξεκάθαρα κέρδη από δάνεια γι'αυτούς, δάνεια για την  αποπληρωμή παλιότερων δανείων και πιο συγκεκριμένα των απανοτοκίων αυτών που έχουν φτάσει στα ύψη και μπορούν να θεωρηθούν παράνομα.

Κι αν όλα τα παραπάνω δεν είναι αρκετά ακόμα περισσότερα ερωτήματα ξεπηδάνε από τη δράση και τα αποτελέσματα του ΔΝΤ στο παρελθόν. Δεν βιάστηκε μόνο μια καμαριέρα για να πάει στην δικαιοσύνη αλλά ολόκληροι λαοί. Το άρθρο της Independent περιγράφει ξεκάθαρα την διχαστική ταυτότητα του Δ.Ν.Τ. όπου άλλο παρουσιάζει κι άλλο πράττει, πολιτική παρόμοια με αυτή των κομμάτων της χώρας μας, κομμάτων που κρύβονται πίσω από ιδεολογίες για να πράξουν το ίδιο πράγμα. Και το ερώτημα παραμένει, γιατί αυτοί οι ανίκανοι άνθρωποι είναι ακόμα στην εξουσία. Γιατί άνθρωποι συνεχίζουν να είναι χρωματισμένοι, γιατί άνθρωποι θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται τους Παπανδρέου τους Καραμανλήδες, τις Παπαρήγες, τους Καρατζαφέρηδες, τους Σαμαράδες τους Τσίπρες και λοιπούς όταν αυτοί έχουν αποδείξει περίτρανα την ανικανότητά τους.

Και κάπου εκεί ξεπροβάλουν οι αγανακτισμένοι γεννημένοι μέσα από τα Social Media. Μπορεί αυτή η ιδιόρρυθμη μάζα να μην έχει συγκεκριμένη πολιτική ιδιότητα μπορεί να ήταν αγνή αρχικά και να την εκμεταλλεύτηκαν πολλάκις διάφορα μέτωπα προς όφελος των συμφερόντων τους. Παραμένει όμως να είναι σημάδι των καιρών μας. Μιας νέας επανάστασης που απλά επιδιώκει κάτι καλύτερο. Επιδιώκει αποτελέσματα κι όχι απλά λόγια. Όχι υποσχέσεις και ΘΑ. Και αλίμονο σε όσους εθελοτυφλούν μπροστά σε αυτούς. Αλίμονο σε όσους τους απαξιώνουν γιατί η δύναμή τους μεγαλώνει με τον χρόνο και ζητάει ελευθερία, κάτι που χάθηκε εδώ και αιώνες από την γέννηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Αλλά πέρα από τους επαναστάτες της νέας γενιάς, δυστυχώς υπάρχουν και μεγάλες μάζες που αδιαφορούν. Μεγάλες μάζες παραμένουν στους καναπέδες τους και απαξιώνουν την κατάσταση. Εθελοτυφλούν στα προβλήματα του κόσμου, στα προβλήματα των νέων στα προβλήματα της χώρας μας που θα γιγαντωθούν στο μέλλον. Ίσως ακόμα και στα δικά τους προβλήματα, τυφλωμένοι από την ιδεολογία τους και τα πολιτικά πρόσωπα που υποτίθεται την εκπροσωπούν. Το πιο λυπηρό είναι το ότι είναι και νέοι ανάμεσά τους που έχουν καλομάθει στα χατίρια του πλούσιου μπαμπά και μαμάς η έχουν τυφλωθεί από τις ιδεολογίες τους λόγο έλλειψης μόρφωσης. Που προτιμούν τις παραλίες και τα ημίγυμνα κορμιά από το Σύνταγμα, την καλοπέραση από τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο έστω και με έναν όχι και τόσο δυναμικό και αποτελεσματικό τρόπο όπως αυτός των συγκεντρώσεων. Αφού είναι αυτοί καλά τίποτε άλλο δεν έχει σημασία. Μπόρα είναι θα περάσει…. ΝΟΜΙΖΟΥΝ!!!!!