Life is too short...

Ζω μια περίοδο ανασύνταξης. Επανεκκίνησης θα έλεγα ολικής της ζωής μου! Περισυλλογής και εκκαθάρισης! Να κρατήσω τα καλά και να αποβάλω τα κακά! Από συνήθειες μέχρι και ανθρώπους! Και είναι μια περίοδος δύσκολή!

Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις νοοτροπία να αλλάξεις συνήθειες και συμπεριφορές μετά από αρκετά χρόνια αν έχεις μάθει να ζεις με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο! Και δε χρειάζεται να ζήσεις τα χειρότερα για να αλλάξεις γιατί κάποια στιγμή κι αυτά θα περάσουν και θα γυρίσει ο παλιός (κακός;) εαυτός!
Το θέμα είναι να ξέρεις να εκτιμάς! Αλλά το μυστικό δεν είναι μόνο στο φιλότιμο! Πρέπει να εκτιμάς και τον ίδιο σου τον εαυτό και να του δίνεις τον σεβασμό που του αξίζει! Κι από κει οδηγείσαι στην αξιοπρέπεια αλλά υπάρχει μια λεπτή κόκκινη γραμμή που την χωρίζει από τον εγωισμό, αν και στο τέλος καταλαβαίνεις πως ο σωστός δρόμος σύμφωνα με τις αξίες που έχεις θέσει εσύ δεν είναι παρά μια λεπτή γραμμή πάνω στην οποία ακροβατείς! Λάθη γίνονται συνέχεια, το θέμα είναι η αναγνώρισή τους που θα σε γυρίσουν πάλι στον δρόμο σου!
Όλα αυτά στην προσωπική συμπεριφορά παραβλέποντας ίσως το πιο σημαντικό, τους εξωτερικούς παράγοντες!
Αφήνοντας τις αμπελοσοφίες και περνώντας στο κυρίως θέμα, άρχισα να σκέφτομαι πως ίσως βλέπω τα πράγματα εντελώς λάθος. Σε κάθε τι στραβό που μου συμβαίνει κάθομαι και το αναλύω και προσπαθώ να βρώ την πηγή του κακού, γιατί πήγε στραβά, που ήταν το λάθος το δικό μου και τι πήγε λάθος γενικά. Μήπως τόση ανάλυση δεν είναι αναγκαία; Μήπως τα πράγματα είναι πιο απλά απ’ ότι φαίνονται ή μάλλον απ’ ότι τα βλέπω;
Πριν μια βδομάδα περίπου χάζευα για άλλη μια φορά στο twitter μου ότι πιο νέο υπήρχε μέχρι που έπεσα σε ένα tweet του Micky Aldridge (www.twitter.com/mickyfin), ένας από τους αγαπημένους μου bloggers και Nokia fan o οποίος με το tweet του με γύρισε λίγο στα παλιά.
O Micky λοιπόν είχε την ατυχία να του hackάρουν το blog του με αποτέλεσμα να χάσει πολλές αναρτήσεις και φωτογραφίες. Κάτι παρόμοιο είχα κι εγώ σε όλο του το μεγαλείο πριν 4 χρόνια περίπου μόνο που το κακό είχε αγγίξει το τότε site μου www.allaboutsx1.tk και στην συνέχεια μεταφέρθηκε και αλλού όπως ο λογαριασμός yahoo και ένα social network site που υπήρχε τότε ονόματι bingbox (σήμερα netlog). Κακός χειρισμός ασφαλείας και εντελώς λάθος αντιμετώπιση του συμβάντος αλλά στο τέλος όλα λύθηκαν μόνο που το συμβάν με την ιστοσελίδα μου με είχε στιγματίσει και παρόλο που έκανα τις πρέπουσες αλλαγές ώστε να το οχυρώσω καλύτερα έλειπε η θέληση… κάτι είχε χαθεί… γιατί ήταν ξεκάθαρο πια πως είχα γίνει στόχος. Εστίασα την προσοχή μου στα γεγονότα και στο ποιοι είχαν πρόσβαση και από πού μπορούσε να είχε έρθει το κακό.
Τα χρόνια βέβαια πέρασαν κι από τότε δεν είχα ξανά θέμα hacking πέρα από την απενεργοποίηση του facebook μου πριν λίγο καιρό, συμβάν για το οποίο θα μιλήσω άλλη στιγμή σε άλλη ανάρτηση αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο πάνω κάτω, αν και στο τέλος έδωσε ώθηση σε αλλαγές που ήθελα γενικά να κάνω. Αυτό βέβαια δεν ήταν θέμα ασφαλείας.
Βλέποντας λοιπόν το tweet του Mickey ήρθαν και όλες οι αναμνήσεις, από τα μάτια ενός τρίτου αυτή τη φορά. Αυτό που με εξέπληξε όμως και πραγματικά τον θαυμάζω σαν άνθρωπο ήταν πως το συγκεκριμένο tweet έμοιαζε με όλα τα άλλα… σαν άλλο ένα tweet για το τι συμβαίνει στον τεχνολογικό μας κόσμο και στην συνέχεια απανωτά tweets για άλλα θέματα. Σα να μην έγινε τίποτα… ένα πρόβλημα είναι, θα λυθεί, Και όταν του φανέρωσα τον θαυμασμό μου η απάντησή του με αποστόμωσε.
“Life is too short my friend, time does not stop for nobody, and life goes on, pick myself up, and start again”
Κι όντως στην επόμενη ανάρτησή του στο NokiaDNA είχε γράψει μόνο μια παράγραφο για το θέμα και τι έκανε, δεν ανέλυσε παραπάνω την κατάσταση απλά έλυσε το θέμα και προχώρησε. Κι αυτόματα εγώ άρχισα να τρώω «φλασιές»… και να σκέφτομαι… ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΜΑΙ…
Στη ζωή μου θα μπορούσα άνετα να γίνω ψυχολόγος… τα αναλύω όλα μέχρι να βρω τα πιο σωστά συμπεράσματα κι αυτό ως ένα μεγάλο βαθμό με βοηθάει να έχω ένα είδος διαίσθησης… ένστικτο (ίσως γι’ αυτό είμαι και πληροφορικάριος… μιας και για να καταλάβεις αυτά τα μηχανήματα του διαόλου πρέπει να τα υπεραναλύσεις). Στα συναισθηματικά άλλαζαν τα πράγματα και το ένστικτο σε συνδυασμό με την λογική κάπου εξασθενούσαν γιατί τα έβλεπα λάθος… και επέμενα να αναλύω κάτι που δεν ήθελε ανάλυση αλλά ήταν οφθαλμοφανές, αλλά εγώ εκεί να συνεχίζω να αναλύω καταστάσεις και συμπεριφορές ανθρώπων για να μάθω πραγματικά πως σκέφτονταν και τον λόγο που αντιδρούσαν έτσι… αν απλά προχωρούσα όλα θα ήταν τόσο απλά. Δε χρειάζεται να βρεις τον λόγο που γίνονται όλα… απλά γίνονται κι όταν έρθει η ώρα θα μάθεις τον λόγο….
Ποιος ο λόγος να κοιτάξεις πίσω σε μια ζωή που έχεις να κάνεις τόσα πολλά… δε προλαβαίνεις. Δε χρειάζεται να αναλωθείς σε πράγματα και καταστάσεις που σε χάλασαν. Πόσο μάλλον ανθρώπους. Μερικές φορές το πρώτο που θα σκεφτείς είναι και το πιο σωστό… όλα τα άλλα είναι τρόποι για να ξεγελάσεις τον εαυτό σου πως ότι έγινε είναι ένα ψέμα…
Και κει παίρνω δύναμη και αρχίζει η σκούπα, χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη απορρίπτω ότι με χαλάει από καταστάσεις μέχρι ανθρώπους που απλά δεν αξίζουν…
….γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή…